Kontakt

Szkoła Podstawowa
im. St.Wyspiańskiego w Kawnicach
ul. Bursztynowa 31
Węglew
62-590 Golina
tel./fax 63 2417105
email: spkawnice@wp.pl
Regon 001189850; NIP 665-24-84-004

Nauczyciele

Galeria

Historia szkoły

Pierwsze wzmianki o Szkole Podstawowej w Kawnicach pochodzą z kroniki szkoły i zawierają następujące informacje: "…Około roku 1910 został pobudowany budynek szkoły. Mieścił on jedna klasę (rok szkolny) oraz mieszkania dla nauczyciela. W tym okresie szkoła była o jednym nauczycielu. Lekcje odbywały się od godziny 8 do 16, przedmioty prócz polskiego były wykładane w języku rosyjskim. Na czas I wojny światowej szkoła uległa likwidacji, dopiero odbudowanie państwa polskiego umożliwiło ponowne otwarcie szkoły. W pierwszych latach powojennych szkoła od jednoklasowej rozwijała się stopniowo do pięcioklasówki (1925), w miarę jak rosła liczba dzieci. Sala szkolna w budynku własnym została przedzielona i uzyskano w ten sposób dwie mniejsze klasy. Reszta klas mieściła się w Kawnicach w różnych budynkach prywatnych. Stopniowo tworzono i rozszerzano bibliotekę szkolną, nabyto prasę introligatorską i grono nauczycielskie oprawiało książki. W końcu roku szkolnego 1938/39 biblioteka liczył około 600 dzieł. (…) II wojna światowa zastała naszą szkołę w pełni rozwiniętą. Posiadała stopień organizacyjny szkoły sześcioklasowej. (…) Na skutek okupacji niemieckiej we wrześniu 1939 roku grono nauczycielskie uległo rozproszeniu. Pozostały jedynie 2 osoby. (…) Niemcy początkowo dopuścili funkcjonowanie szkoły, nawet przybyli nowi nauczyciele, ale ta sielanka nie trwała długo. W luty 1940 roku szkoła polska została zamknięta Budynek zarekwirowano, przebudowano mieszkanie kierownika na klasę i pomieszczono tam szkołę niemiecką dla dzieci kolonistów niemieckich ściąganych z całej Europy i osadzanych na gospodarstwach rolnych wysiedlanych polaków rolników. Dla dzieci polskich zdaniem hitlerowców - szkoła była niepotrzebna. (…) Tak przez kilka lat wojny na polu oświaty narodowej zapanowałzmrok rozświetlany jedynie potajemną pracą oświatową dwóch nauczycielek, które z narażeniem się prowadziły tajne komplety. (…) Zaraz po wyrzuceniu okupantów hitlerowskich w dniu 19 lutego 1945 rozpoczęto pracę w szkole. Zebrano 80 dzieci. Utworzono dwie równoległe pierwsze klasy (jedna dla starszych roczników, druga dla młodszych), jedną drugą i jedną trzecią. Wielką trudność stanowiło zaopatrzenie dzieci w przybory piśmienne a cóż dopiero mówić o podręcznikach. W tym okresie prowadzono kursy klas VI i VII dla dzieci, którym wojna przerwała naukę w klasach IV - VII. (…)"

W dniu 18 grudnia 1955 roku oddano do użytku szkolnego nowy budynek. " (…) Pracę przy budowie na wzniesionych w 1949 roku fundamentach rozpoczęto 24 kwietnia 1954 roku funduszami państwowymi w ramach inwestycji PLANU 6-LETNIEGO. Wykonawcą budowy jest Budowlane Przedsiębiorstwo Państwowe w Koninie. (…) Dnia 6 grudnia 1955 roku Komisja dokonała odbioru technicznego nowego budynku szkolnego w Kawnicach. Uznano, iż wykonano wszystkie prace zgodnie z planami budowy i kosztorysem. (…) Budynek jest piętrowy. Na piętrze jest osiem sal szkolnych - klas, pokój organizacji młodzieżowych, kancelaria kierownika szkoły, pokój nauczycielski i pokój na pomoce naukowe. (…) Parter zajmuje sala gimnastyczna, jedna pracownia, schowek na narzędzia porządkowe, umywalnia, dwie odkryte szatnie, pokój przyjęć rodziców, sala - pracownia robót ręcznych, biblioteka, czytelnia i kuchnia szkolna. (…) Cały budynek jest zelektryfikowany i zradiofonizowany oraz przygotowano urządzenia dla założenia telefonu. (…)"

W roku 1970 nadano szkole imię Stanisława Wyspiańskiego, a w 1976 roku powstał i został przyjęty Hymn Szkoły. W dniu 16 lutego 1995 roku Kurator Oświaty w Koninie przekazał naszej szkole Sztandar w uznaniu osiągnięć w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz nastąpiła oficjalne otwarcie nowoczesnej sali gimnastycznej, której budowę zakończono 9 lutego tegoż roku.

Od chwili wprowadzenia reformy oświaty (1 września 1999 r.) placówka stała się sześcioletnią szkołą podstawową z oddziałami przedszkolnymi.

W dniu 1 września 2010 roku na terenie naszej szkoły zaczął funkcjonować oddział przedszkolny dla dzieci 3 i 4-letnich.

Patron

Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego "Życia"; 1898-1905 dzialal m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze (w 1905 zabiegał o dyrekcję). W 1906 został docentem w Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 był członkiem towarzystwa "Sztuka".

Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel (wizerunki dzieci, portrety, Macierzyństwo). Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin, oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarowno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) i impresjonizm.